Onderscheid zeefdruk en zeefdruk

Zeefdruk

Zeefdruk kan een handmatige handeling zijn of een automatisch machinaal proces. Het doek wordt eerst op een printtafel gelegd, in positie gegomd of vastgemaakt aan een grijze rug, en dan wordt het dessin aangebracht door een zeef van zijde of nylon gaas gespannen over een houten of metalen frame, waarop het dessin voor één kleur is gereproduceerd. Dit is meestal een fotografisch proces, hoewel handschilderen met een voldoende resistente blokkeerverf een alternatief is. Er wordt een scherm over de stof op de tafel geplaatst tegen registratiestops, waardoor een nauwkeurige patroonaanpassing wordt gegarandeerd. Printpasta wordt op de zeefrand die het dichtst bij de operator zit gegoten en met een rakel over het oppervlak van het zeef uitgespreid zodat de kleur door de open delen wordt gedrukt. Het scherm wordt bewogen totdat er één kleur op het doek is aangebracht. Voor het aanbrengen van andere kleuren wordt het proces herhaald met verschillende schermen.

Met het groeiende belang van zeefdruk is de handbediening grotendeels vervangen door mechanische methoden. Bij sommige machines zijn de zeven plat, zoals bij handprinten; anderen gebruiken roterende zeven.

Warmteoverdracht afdrukken

De populariteit van polyesterweefsels leidde tot de ontwikkeling van een geheel nieuwe vorm van printen: heat transfer printing, waarbij het patroon op papier wordt geprint met zorgvuldig geselecteerde kleurstoffen. Het papier wordt vervolgens op de stof aangebracht door de twee samen door een soort hete kalander te voeren, en het patroon wordt van de ene naar de andere overgebracht. Deze methode opent nieuwe mogelijkheden, zoals het produceren van halftooneffecten.

Bij alle textieldruk zijn de aard en vooral de viscositeit van de printpasta belangrijk, en de gebruikte verdikkingsmiddelen moeten compatibel zijn met alle andere componenten. Voor conventionele methoden zijn de verdikkingsmiddelen reagentia als zetmeel, tragacanthgom, alginaten, methylcellulose-ethers en natriumcarboxymethylcellulose. Er kunnen veel soorten kleurstof worden aangebracht, waaronder directe katoen-, vat-, bijtende en reactieve kleurstoffen, evenals pigmentkleuren. De meeste kleurstoffen worden gefixeerd door middel van stomen of verouderen, batchgewijs of continu, en een snellere fixatie wordt bewerkstelligd door flash-veroudering, bijvoorbeeld door een kortere stoomperiode toe te staan ​​door kleinere machines te gebruiken. Na het stomen moet de stof grondig worden gewassen om losse kleurstof en verdikkingsmiddel te verwijderen en wrijfvastheid te garanderen.

De meeste textielmaterialen kunnen zonder speciale voorbehandeling worden bedrukt, maar wollen doeken worden over het algemeen gechloreerd voordat ze worden bedrukt. Bovenkanten (lange, parallelle wolvezels), bedrukt in strepen, worden gebruikt voor gemengde effecten en bedrukte kettingen produceren schaduweffecten. Getufte tapijten worden bedrukt volgens een proces dat is ontworpen om een ​​goede penetratie te garanderen.