lamineren of coaten voor flexibele verpakkingsmaterialen

Flexibele verpakkingsmaterialen worden wereldwijd op steeds grotere schaal gebruikt, omdat ze voldoen aan de behoefte aan minder verpakkingsvolume en gewicht, en aan eenvoud.

In veel gevallen wordt het materiaal gelamineerd om de eigenschappen van twee verschillende materialen te combineren, of gecoat om de bedrukte laag te beschermen en barrière-eigenschappen toe te voegen.

Er zijn verschillende veelgebruikte methoden:

Zelfklevende (natte) laminering

Bij deze methode wordt een materiaal bedekt met een dunne laag lijm, meestal in vloeibare vorm. Vervolgens wordt dit door rollen gevoerd om het tegen een ander materiaal te drukken, en de twee worden aan elkaar gehecht. De lijm droogt geleidelijk, met een combinatie van warmte en tijd, waardoor een afgewerkt, verlijmd materiaal achterblijft. Sommige lijmen bevatten oplosmiddelen die tijdens het droogproces verdampen, andere zijn oplosmiddelvrij. Deze methode is gebruikelijk en relatief goedkoop, maar vereist een aanzienlijke opbouw- en opruimtijd en een uithardingstijd voor het volgende proces, misschien enkele dagen. Ook bij de meeste digitaal bedrukte materialen moet vóór het lamineren een primer worden aangebracht, wat een ander proces en extra kosten met zich meebrengt.

Extrusielamineren

Bij dit proces wordt een gesmolten kunststofhars door een zeer kleine sleuf op een ander materiaal geëxtrudeerd. De twee materialen hechten aan elkaar en worden tussen grote rollen geleid en vormen een enkel gelamineerd materiaal. Dit is een kosteneffectieve methode voor zeer grote volumes, maar is over het algemeen speciaal gebouwd voor een bepaald product, en vereist aanzienlijke ruimte en langetermijninvesteringen.

Drukgevoelige laminering

Hier hebben we één materiaal dat al door een derde partij is gecoat met een lijm. Als een gigantische rol plakband wordt het materiaal tegen een ander materiaal gedrukt en de twee samengeperst tussen de rollen - er is geen warmte bij betrokken. Het afgewerkte materiaal wordt met elkaar verbonden door de lijmlaag ertussen. Deze methode is ideaal voor warmtegevoelige materialen of lage volumes, maar heeft de neiging waziger te zijn dan andere lamineermethoden en heeft een lagere hechtsterkte.

Watergedragen of UV-uitgeharde vernis

Deze vernissen worden in een dunne laag op het materiaal aangebracht en zorgen voor een heldere beschermlaag. De lak wordt gedroogd door hitte of UV-licht. Het eindresultaat is dunner dan lamineren, maar minder duurzaam en kan krassen veroorzaken. Ook bestaat er een risico op besmetting van het verpakte product als het materiaal niet volledig UV-uitgehard is.

E-beam Coating

Dit is een andere methode om een ​​vloeibare coating of vernis uit te harden. Er zijn veel voordelen, waaronder een betrouwbare onmiddellijke uitharding en lagere inkt- / lakkosten. De procesapparatuur is echter veel duurder en relatief complex.

Thermische laminering

Bij deze methode wordt één laag materiaal voorgecoat met een heldere hars. Dit materiaal wordt in de lamineermachine verwarmd om de hars zachter te maken en tussen grote rollen tegen het andere materiaal gedrukt. De resulterende hechting is erg sterk en volledig uitgehard wanneer het materiaal van de lamineermachine komt. De drukinkten zitten vast tussen de twee lagen waardoor een zeer robuust en veilig eindproduct ontstaat, en een materiaal dat de barrière-eigenschappen van beide materialen combineert. Deze methode is ook heel eenvoudig, snel en gemakkelijk op te zetten en schoon te maken, en de met hars beklede films zijn overal verkrijgbaar. Ook kunnen de meeste digitaal geprinte materialen worden gelamineerd zonder dat er een primer nodig is. Zoals bij al het lamineren, was een nadeel de recyclebaarheid van twee verschillende producten die aan elkaar zijn gehecht, maar veel mensen werken hieraan en er zijn nu oplossingen beschikbaar.