Top tien technieken voor stofbeheersing

De snelheid verminderen

Snel bewegende voertuigen doen stof opwaaien. Studies tonen aan dat PM10, of stof, toeneemt met de voertuigsnelheid. Door de snelheid te verlagen van 40 mijl per uur (mph) naar 32 mph, wordt de stofemissie met 65% verminderd. Borden met snelheidslimieten en handhaving kunnen de snelheid verlagen. Afvoerkanalen over wegen en verkeersdrempels kunnen de snelheid verlagen. De effectiviteit van snelheidsbeperkingen hangt af van de wetshandhaving en de bereidheid van de gemeenschap om zich aan de regels te houden. Verkeersdrempels en afwatering verminderen alleen het stof in de buurt. Verbetering van het wegenontwerp

Een goede afwatering van de weg kan stof verminderen. Als een wegdek slecht wordt afgevoerd, ontstaan ​​er plassen. Water drijft de fijne deeltjes (fijne deeltjes) uit de grond onder de weg. Met verkeer, water en wind verspreidt de boetes zich als modder of stof. Staand water naast een weg kan het wegdek verzadigen, wat kuilen tot gevolg kan hebben. Wanneer de fijne deeltjes worden weggespoeld of weggeblazen, blijven de grotere deeltjes niet verankerd. Deze grotere deeltjes worden naar de kant van de weg geduwd, waardoor dure wegverhardingen nodig zijn. Als een weg is behandeld met een stofverzorgingsmiddel, is de prestatie van het verzachtende middel afhankelijk van de waterafstotende weg en het hebben van een glad rijoppervlak.

Water the Road (Palliatieve 1)

Vocht in het oppervlak van onverharde wegen zorgt ervoor dat deeltjes aan elkaar blijven kleven. Het vochtgehalte van onverharde wegen kan worden verhoogd door het wegdek water te geven. Afhankelijk van de weersomstandigheden kan een enkele watergift uren of dagen effectief zijn. Hoewel water in bijna alle gemeenschappen in Alaska beschikbaar is, kan het verplaatsen en verspreiden ervan over onverharde wegen een probleem zijn voor kleinere gemeenschappen. Grotere gemeenschappen hebben mogelijk watertrucks om te profiteren van lokale watervoorzieningen. Wanneer alleen water wordt aangebracht, zorgt het voor een kortstondige vermindering van stof. Regelmatig, licht water geven is beter dan minder frequent, zwaar water geven.

Er zijn verschillende soorten apparatuur in ontwikkeling voor het verspreiden van water vanaf een aanhanger achter een 4-wieler of vanaf de achterkant van een pick-uptruck. Deze systemen zijn ontworpen voor verzending naar plattelandsgemeenschappen en voor eenvoudig onderhoud.

Bedekken van onverharde wegdekbodems met grind

Het aanbrengen van grind op een onverharde weg kan stof verminderen. Grind biedt een hard oppervlak dat de bodem beschermt tegen voertuigwielen. Lokale wegonderhoudsspecialisten of ADOT-contactpersonen kunnen informatie geven over effectieve manieren om wegen te grinden. Grind vermindert de sterkte van luchtstromen die door voertuigen zelf worden veroorzaakt niet, waardoor het verkeer alsnog losse gronddeeltjes de lucht in kan blazen. Zonder een goede wegbasis van gemalen aggregaat, zal het verkeer grind in de grond duwen, vooral als de weg nat is. Als het wegdek niet genoeg fijn materiaal bevat om het grind op zijn plaats te cementeren, zal het verkeer het grind wegduwen van de rijbanen.

Om langdurig effectief te zijn, moet nieuw grind aan het wegdek worden verankerd. Dit wordt gedaan door grind op te nemen met aggregaatmengsels of grondlijmen. Als grind verloren gaat doordat het in de grond onder de weg wordt gedrukt, kan het gebruik van geotextielweefsels nodig zijn. Deze weefsels zijn gemaakt van polymeerdraden met een zeer hoge treksterkte en zijn verkrijgbaar in ontwerpen die waterbarrières vormen of water, maar geen fijn vuil, doorlaten.

Verhogen van het vochtgehalte van het wegdek (Palliatieve 2)

Vocht in het oppervlak van onverharde wegen zorgt ervoor dat deeltjes aan elkaar blijven kleven. Het vochtgehalte van onverharde wegen kan worden verhoogd door water te verspreiden of door vervloeiende zouten toe te passen die water aantrekken. Deliquescente zouten zijn een soort stofverlichtend middel. Een vervloeiend zout, zoals calciumchloride of magnesiumchloride, absorbeert water uit de lucht. Bodems die met deze zouten zijn behandeld, hebben een hoger watergehalte dan onbehandelde bodems. Gladde natte wegen en voertuigcorrosie zijn nadelen van het aanbrengen van zout. Ook verwijdert regenval uiteindelijk het zout van de rijbaan. De praktische duur van een zouttoepassing is niet meer dan één of enkele jaren. Calciumchloride is in Alaska op veel plaatsen gedurende meerdere jaren getest en gebruikt als een palliatieve stofbestrijding.

Deeltjes aan elkaar binden (palliatieve 3)

Een ander soort stofverlichtingsmiddel omvat chemicaliën die fijne deeltjes aan elkaar of aan grotere deeltjes binden. Deze chemicaliën vallen in verschillende groepen, zoals op aardolie gebaseerde, organische niet-aardolieproducten, elektrochemische stabilisatoren en synthetische polymeren.

Op aardolie gebaseerde bindmiddelen omvatten geëmulgeerde asfaltsoorten, gesneden asfalt en Bunker C. Deze middelen bekleden deeltjes met een dunne laag asfalt, waardoor de deeltjesmassa toeneemt en de kans om in de lucht terecht te komen kleiner wordt. Geëmulgeerd asfalt is een mengsel van asfalt en water dat door wegdekvuil dringt. Dit werkt goed wanneer het asfalt met een grader in de bovenste centimeter of twee van het wegdek wordt gemengd. Deze producten kunnen waterwegen verontreinigen door afspoeling en worden over het algemeen niet meer in aanmerking genomen.

Organische stofonderdrukkers zonder aardolie omvatten lignosulfonaten en harsen. Lignosulfonaten zijn het resultaat van de productie van papier wanneer lignine uit hout wordt gewonnen. Lignine is een natuurlijk polymeer en kan gronddeeltjes aan elkaar binden. Lignosulfonaten zijn in water oplosbaar en kunnen bij regenval uit of dieper in een wegdek terechtkomen. Deze producten tasten aluminium aan, tenzij calciumcarbonaat aanwezig is. Lignosulfonaten werken het beste met fijnstof met een hoge plasticiteit in droge omgevingen, zoals kleideeltjes. Glaciale tills, die veel voorkomen in Alaska, hebben een lage plasticiteit. Lignosulfonaten zijn mogelijk van beperkte waarde bij het bestrijden van stof in Alaska.

Elektrochemische stabilisatoren omvatten gesulfoneerde petroleum, ionische stabilisatoren en bentoniet. Deze producten neutraliseren bodems die water aantrekken en zorgen ervoor dat er bindingen tussen deeltjes ontstaan. Elektrochemische stabilisatoren moeten in het wegdek worden verwerkt, waarvoor apparatuur nodig is die in afgelegen plattelandsgemeenschappen mogelijk niet beschikbaar is.

Synthetische polymeerproducten omvatten polyvinyl acryl en acetaten. Ze binden gronddeeltjes en vormen een halfharde film op de weg. Deze producten zijn vloeistoffen of poeders die met water worden gemengd. Producten worden in vloeibare vorm aangebracht en moeten worden gedroogd. De temperaturen tijdens het uitharden dienen boven het vriespunt te blijven. Het verkeer moet van de behandelde gebieden worden omgeleid tot het drogen, wat 12 tot 24 uur kan duren. Synthetische polymeerproducten zijn gebruikt voor stofbeheersing en verbeterde bodemsterkte op een aantal vliegvelden in Noord-Canada en Alaska.

Het afdichten van onverharde wegen met bestrating of ander ondoordringbaar materiaal

Bestrating is de meest effectieve en duurste methode om stof van onverharde wegen te bestrijden. Asfalt en portlandbeton zorgen voor duurzame en effectieve oppervlakken die de afbraak van bodemoppervlakken voorkomen. Bestrating is erg duur. In de afgelopen jaren zijn de wegen in Kotzebue met meer dan 500 voertuigen per dag geasfalteerd. Dunne trottoirs, zoals spaanafdichtingen, zijn aangebracht op wegen in het zuiden van Alaska, maar kunnen tijdens het uiteenvallen uit elkaar vallen. Verharde wegen kunnen nog steeds stof ophopen wanneer voertuigen vanaf onverharde wegen binnenkomen.

Glasvezelplaten, gebruikt in olievelden in koude klimaten, zorgen voor tijdelijke wegdekken. Deze in elkaar grijpende platen worden vervaardigd in secties van 14 bij 8 voet bij 2 inch. De platen kunnen zeer zware lasten over korte afstanden dragen zonder dat er structurele wegbeddingen moeten worden aangelegd. Dit is goed voor gebieden als het noordwesten van Alaska, waar het aanbod van bouwaggregaat beperkt is. De platen zijn duur met ongeveer $ 2.000 per plaat, maar lijken een zeer lange levensduur te hebben.

Verminder blootgestelde grond

Bedekte grond waait niet weg en veroorzaakt geen stof. Elke onverharde parkeerplaats, voetpad, snelkoppeling of eroderende rotswand kan stof produceren. Elk nieuw spoor maakt het probleem erger.

Behoud van de inheemse vegetatie, toendra of bos; herbeplanting van onvruchtbare gebieden; tuinen aanleggen; en alleen rijden op aangewezen wegen of paden kan allemaal stofbeheersingsmaatregelen zijn. Levende planten bedekken niet alleen de grond, maar hun wortels houden ook de grond bij elkaar.

Vertraag de wind

Windschermen zijn barrières die zijn ontworpen om de snelheid te vertragen en de windstroom om te leiden. Deze worden in Alaska niet veel gebruikt, maar kunnen op sommige locaties nuttig zijn. Effectieve windschermen houden de wind niet tegen, maar breken de voorwaartse beweging om deze te vertragen. Goede windschermen zullen geen overmatige turbulentie of windstoten veroorzaken. Windschermmaterialen kunnen piket- en bordhekken (met openingen tussen piketten), bermen, sneeuwhekken en rijen of heggen met planten zijn. Windschermen zijn het handigst wanneer ze zijn ontworpen voor specifieke windrichtingen.

De effectieve beschermingszone die wordt gecreëerd door een windscherm is ongeveer 25 keer de hoogte, hoewel maximale windreductie optreedt in een bereik van 5 tot 8 keer de hoogte van het scherm. Daarom, als u een windscherm van 25 voet hoog plant, moet het windscherm zich op 125 tot 200 voet (5 tot 8 keer 25 voet) van het huis bevinden voor maximaal nut. Een windscherm van 3 meter biedt maximale bescherming tot 23 meter en enige vermindering van de wind (ongeveer 10 procent) tot 75 meter.

Als u meer wilt weten, neem dan contact met ons op.